Forum

Jest rok pański 1450, schyłek średniowiecza.Panuje wielkie poruszenie gdyż niejaki Johannes Gutenberg z Niemiec wynalazł metodę szybkiego pisania książek. Za trzy lata Imperium Osmańskie zdobędzie Konstantynopol, stolicę Cesarstwa Bizantyjskiego co spowoduje jego upadek, a 1492 niejaki Cristoforo Colombo lub jak to po polsku mawiają Krzysztof Kolumb dokona przełomu. Przez jego przypadkową pomyłkę nastąpi era wielkich odkryć geograficznych i podbojów kolonialnych. Ale do tego zdążymy jeszcze dojść. Historia naszych bohaterów rozpoczyna się od...

Rok Pański 1450 14 Listopada, Polska, Gdańsk
Gdańsk był w okresie świetności. Był jednym z największych miast Hanzy co czyniło go miejscem spotkań wielu kultur i języków. Czternasty listopada miał być dniem takim jak inne. Rzemieślnicy mieli wykonać zleconą im wcześniej robotę, rybacy ruszyć na połów, żony na targu kupować rzeczy do domu i oczywiście jedzenie dla swoich mężów, dzieci beztrosko bawić się w berka, chowanego lub wojnę. A jednak zdarzyło się coś niezwykłego. Zamiast tętniącego życiem miasta po ulicach chodzą tylko patrole straży miejskiej,a ludzie pozamykali się w domach. Jedynie w gospodach w dzielnicy portowej można było spotkać ludzi. I własnie w jednej z takich gospód a dokładniej w gospodzie "Pod martwą Harpią" doszło do niezwykłego spotkania. Przy barze siedział pewien człowiek pijąc piwo. Był to Zygfryd de Löwe znany templariusz. Wtem do gospody wszedł brodaty rycerz. Nastała cisza i wszyscy obecni w gospodzie prócz Zygfryda spojrzeli się na niego. Rozejrzał się po gospodzie a jego wzrok stanął na Zygfrydzie. Krzyknął na głos "barman jedno piwo!" i zaczął kierować się w stronę templariusza. Stanął koło niego, wziął dane mu przez barmana piwo i wypił jednym haustem. Zwrócił się do templariusza:
- Czy to ty jesteś ten sławetny Zygfryd de Löwe?
- Może jestem, a może nie. Zależy kto pyta.
- Jam jest Zygmunt z herbu Bojcza, syn Radosława bohatera bitwy pod grunwaldem i Mileny panny dworskiej.
- Aaaaa coś o tobie słyszałem. To ty jesteś ten chłopiec na posyłki co po całej europie jeździ przymilając się do każdego szlachcica, a potem chędoży ich córki.
- Odszczekaj te słowa kmiocie.
- HAHAHA! czyżbym trafił w czuły punkt szlachcianka?
- Daje ci ostatnią szansę. Odwołaj to co powiedziałeś.
- Bo co mi zrobisz? Idź lepiej w rzyć chędożyć panienki bo tylko do tego się nadajesz.
- Teraz to się kurwi synu doigrałeś.
W tym momencie Zygmunt uderzył Zygfryda w twarz tak że ten odleciał na 2 metry. Zygfryd wstał otarł krew i rzucił się na Zygmunta. Już miało dojść do bójki gdy powstrzymała ich strzała przelatująca przed ich twarzami.
- To człowiek nie może sobie nawet spokojnie piwa wypić? - Powiedział Człowiek trzymający w lewej dłoni długi łuk. - Panowie spokojnie. Nie ma powodu do zwady.
- A ty kim jesteś że nam przeszkadzasz?! - krzyknęli razem Zygfryd i Zygmunt
- Ja? Ja jestem zwykłym łucznikiem z Anglii szukającym zemsty. My name is(nazywam się) de Sable. Robert de Sable. Po co się panowie uciekają od razu do przemocy. Załatwmy to pokojo...
W tym momencie słychać odgłosy walki na zewnątrz gospody. Zainteresowana trójka zapomina o wcześniejszym zdarzeniu i wybiega zobaczyć co się dzieje. Im oczom ukazuje się wielki na metr dziewięćdziesiąt trzy centymetry, potężnej postury, brodaty mężczyzna dzierżący oburącz równie wielki topór oraz drobny(przy tym gigancie wyglądał naprawdę drobnie mimo iż miał około 168 cm) ale bardzo zwinny, ubrany na czarno, używający dwóch sztyletów cudzoziemiec.
- Musimy ich rozdzielić. Wy bierzcie tego olbrzyma ja biorę tego drugiego. - krzyknął Robert do Zygfryda i Zygmunta.
Ruszyli w stronę bijącej się dwójki. Robert nie miał większych problemów z obezwładnieniem cudzoziemca lecz Zygfrydowi i Zygmuntowi ledwo udało im się go unieruchomić  ledwo uchodząc z życiem(topór kolosa minął ich głowy o centymetry).
- Panowie, panowie spokojnie. Co się stało?
- On twierdzi że ryba którą zakupiłem od Ahigieniksa jest nieświeżą. - Odpowiedział potężnym głosem Olaf
- No bo jest tępaku. Wiem co mówię bo mieszkam w kraju leżącym nad wodą, a mój ojciec był rybakiem. - powiedział cudzoziemiec
- KŁAMIE! przepraszam ale możecie mnie w końcu puścić? - zwrócił się Olaf do Zygfryda i Zygmunta - Dziękuje, a teraz powąchajcie sami. Czy ta ryba śmierdzi?
- Cudzoziemiec ma racje ta ryba śmierdzi - odparł Zygmunt
- A widzisz olbrzymie! Tak przy okazji to jestem Ianochi.
- Wam w głowach śmierdzi. to jest dopiero co złowiona ryba. Śmierdzi, a właściwie pachnie normalnie jak każda świeża ryba. - odparł Zygfryd
- Hey! Hey! Hey! Nie potrzeba nam kolejnej kłótni pros... - mówił Robert ale przerwały mu nagłe krzyki.
- TA RYBA ŚMIERDZI! - Krzyczą Ianochi i Zygmunt.
- WCALE NIE! - Odpowiedzieli im Olaf i Zygfryd
- Hej proszę uspokójcie się - próbuje powiedzieć Robert ale niestety jest za cichy by przebić się przez krzyki pozostałych
- TA RYBA ŚMIERDZI!
- WCALE NIE!
- Proszę was - Robert już wkurzony
- TA RYBA ŚMIERDZI!
- WCALE NIE!
- TA RYBA ŚMIER...
W tym momencie Robert podszedł do Olafa który trzymał rybę, wyrwał mu ją z rąk i wrzucił do morza. Tamci nagle osłupieli z wrażenia co się stało.
- Nie ma ryby nie ma kłótni. Jasne? No, a teraz chodźcie panowie do gospody napijemy się czegoś by ochłonąć i wam pewnie od tego krzyczenia zaschło w gardle.
Tak więc Robert ruszył do gospody a pozostali ruszyli za nim. Usiedli przy sześcioosobowym stole i zamówili(właściwie to Robert zamówił bo pozostali ciągle milczeli) piwo.
- Tak więc panowie, wznieśmy toast za nowych przyjaciół!
-Taaaaaak! - odparli chórem Olaf Zygfryd Zygmunt i Ianochi
- Przepraszam cię Zygmuncie za to co o tobie wcześniej powiedziałem. Wiedz że to nie prawda. Za nową przyjaźń!
- Ja również cię przepraszam Zygfrydzie. Poniosły mnie emocje trochę. Za nową przyjaźń.
- Wybacz bracie. Miałeś racje ta ryba naprawdę śmierdziała. A skąd pochodzisz tak apropos?
- Dzięki. Z bardzo odległego kraju pochłoniętego aktualnie wojną domową. Japonią go zwą. U nas panuje raczej nazwa Kraj Kwitnącej Wiśni. Jak się nazywasz bo nie mieliśmy okazji się zapoznać.
- Olaf z Hovgarden. Miło mi mój nowy bracie broni.
- tak więc Olafie, mogę tak mówić prawda? Mi również jest miło.
- No jak Milo żeście się pogodzili w końcu. A teraz konkrety. BARMAN WIĘCEJ PIWA! - rzekł Robert
Nasi towarzysze pili, siedzieli i bawili się do późnego wieczora. W międzyczasie rozpętała się burza, która z godziny na godzinę stawała się coraz mocniejsza. W pewnym momencie drzwi do gospody gwałtownie się otworzyły, a w nich stanęła tajemnicza postać o czerwonych oczach w płaszczu z dziwną laska, rozświetlona błyskiem błyskawicy. O dziwo mimo silnej ulewy nie była przemoczona. W tym momencie w gospodzie ucichło. Owa postać rozejrzała się spokojnie po gospodzie po czym zamknęła drzwi i powoli zaczęła poruszać się w stronę stołu przy którym siedzieli nasi bohaterowie. Gdy Już doszła do ich stołu, spojrzała się na nich i szybko uderzyła ręka w stół, zostawiając na nim kartkę. Towarzysze spojrzeli się na kartki i potem na nią. Nagle spod kaptura usłyszeli piękny głos jednak było zbyt ciemno by zobaczyć twarz. Tajemniczy wędrowiec do nich przemówił:
- Jest to bardzo dobrze płatne zlecenie. Sama nie dała bym rady. Wybrałam was gdyż wyczuwam od was dobra aurę. Jeśli chodzi o zapłatę to jest wystarczająca suma by dla każdego starczyło. Zlecenie polega na zabiciu lub pojmaniu bandyty Harola Detry grasującego ze swoją bandą. Jeśli uda się go pojmać dostaniemy bonus. Nie jest to łatwe zadanie gdyż jest to mistrz ucieczki. Już kilkukrotnie odkrywano jego lokalizacje ale zawsze jak przychodziło tam wojska jego już nie było. Tak samo działo się gdy ochotnicy chcieli go zabić. Ale ja wiem że nam się uda. Ostatnio był widziany niedaleko Hamburga i stamtąd byśmy musieli zacząć poszukiwania. Podejmiecie się tego zadania czy może jednak stchórzycie?
Po chwili milczenia i patrzenia się na siebie, Zygfryd wstał i odpowiedział jako pierwszy.
- Masz mój miecz
Następnie zaczęli wstawać pozostali
- I masz mój łuk - odparł Robert
- I mój topór - powiedział Olaf
- Tam gdzie pójdziesz tarcza Bojczy będzie cie chronić - powiedział Zygmunt
- To jak wy idziecie to i ja idę. W końcu nie spotkacie drugiej takiej osoby o takich umiejętnościach jak moje. - wtrącił szybko Ianochi
- Noo będą tylko lepsi. - dogryzł mu Zygfryd
- Ej! A udowodnić ci? - odpowiedział Ianochi
- Okej spokojnie. Tylko żartowałem huehuehue - odpowiedział Zygfryd
- Tak wiec postanowione. Oto rodzi się nowa drużyna. Wyruszamy za dwa dni o wschodzie słońca a spotykamy się tu przed "Pod martwa Harpia". Macie czas by zakupić prowiant, naostrzyć broń czy co tam chcecie robić. Tak wiec za dwa dni czyli 16 listopada spotykamy się tutaj. A teraz się z wami pożegnam. Do zobaczenia za dwa dni. - Powiedziała tajemnicza postać
W tym momencie tajemnicza kobieta odwróciła się i wyszła z gospody. Przed zamknięciem drzwi odwróciła lekko głowę w stronę towarzyszy. Rozległ się huk. Przez moment było widać jej twarz rozświetlona błyskiem błyskawicy jednak siedzieli zbyt daleko by dokładnie się jej przyjrzeć.

[Oficjalny koniec wstępu co oznacza rozpoczęcie gry. Zaczyna ten kto pierwszy napisze. Post może teraz dotyczyć czegokolwiek adekwatnego do sensu powyższej sytuacji. Pamiętajcie o zakomunikowaniu ze chcecie skończyć dzisiejszy dzień(np. Wypowiedzią "ja już idę spać". Należy zaktualizować również informacje o swojej postaci zawarte we wstępie jeśli zostały dodane(nazwisko wygląd itp.) Życzę miłej gry :>]